Uzunqulaq Dovşan və boynu uzun Zürafə

Biri var idi, biri yox idi.

Bir meşədə iki dost olan bir dovşan və bir zürafə var idi.

Onlar şox mehriban idilər.

Bir gün dovşan zürafəni evinə qonaq çağırdı.

Zürafə onun sözünü yerə salmadı.

Dovşan bilmədən boy uzadan yarpaqlardan yığmışdır.

Zürafə o yarpaqlardan yedi və gördü ki, boynu uzanır.

Əslində onun boynu əvvəldən kiçik idi.

Zürafə gülməyə başladı və dedi:

-Təşəkkür edirəm, mən həmişə boynumun uzun olmasını istəyirdim.

-Bəzən meşədə ovçular gəzir, mən onları görəndə sənə xəbər verərəm.

Bir neçə gün keçdi. Dovşan meşədə pis qarıya rast gəldi.

Qarı dovşanı görəndə ona bir sehr elədi və dovşanın qulaqları uzandı.

Dovşan oradan tez qaçdı.Onun qulaqları əvvəldən çox kiçik idi.

O, pis eşidirdi. O, sevindi, çünki qulaqları uzanmışdı və deyilən sözləri daha yaxşı eşidirdi.

Müəllif: Yusif Cəbili Zaur oğlu.