Tag Arxivləri: nağıllar

Ayan bağda çiçək seçirdi. Dərdiyi tər çiçəklərdən dəstə bağlayırdı. Yumşaq tüklü quş balası gördü. Bəyaz donlu, sarı dimdikli bu gözəl quş balası bom-boz qanadlarını gərərək çəməndə sərbəst cövlan edirdi. O başını oyan bu yana əyib, ürkək-ürkək Ayana baxdı və qanadlarını çırpa-çırpa ,cik-cik edə-edə dənlənirdi. Çəhrayı rəngli yastı ayağının qəhvəyi dırnağı …

Biri varimış, biri yoximiş. üç qaya varimış. Biri böyük, o biri balaca, üçüncüsü isə lap balaca. Qayalar dostluq edirdi. Gündüzlər günəş şüaları altında qol-qanad açır, gecələr isə soyuqdan büzüşürdülər. Bir gün “böyük qaya”nın sinəsi çatladı. Xırda daşlar ovulub, yerə töküldü. Sən demə bulud göydən hər şeyi görürmüş. O, qayanın çatlamış …

Lеyli аtаsı ilә bütün günü bаğdа qаldı. Аtа işlәdi, qız isә mаrаqlı bir nаğılа qulаq аsdı. Günәş dоğmuş, tоrpаq isinir, оt cücәrir, tәbiәt bәzәnirdi. Birdәn nаrın yаğış yаğmаğа bаşlаdı. Bаlаcа аrхlаrdаn ахаn suyun şırıltısı еşidildi: —Sәrinәm, tәzәyәm, Torpаğа bәzәyәm!

Biri vardı, biri yoxdu, ölkələrin birində ətrafı dik yamaclı uca dağlarla əhatə olunmuş, dümağ sahili olan bir süd gölü vardı. Bu gölün sahilində böyük bir ağac var idi. Ağacın başında beli ağ bir sağsağan yuva qurmuşdu.

Qoca ac qurd bir gün yol ilə gedirdi və o, bir ulağa rast gəldi. Qurd dedi: – Ulaq, ay ulaq, mən səni yeyəcəyəm. Mən səni yeyəcəyəm. – Eybi yoxdur, ye, – deyə ulaq cavab verdi.

Günlәrin bir günü bir dәvә çöldә оtlаyırdı. Bu vахt bir tülkü qаçа-qаçа оnun yаnınа gәlib dеyir: – Еy dәvә, sәn niyә оtlаrımı yеyirsәn? – Ахı bu yеr mәnimdir.

Tülkü kirpidən ayrıldıqdan sonra xeyli vaxt gəzib yemək axtardı. Amma heç bir şey tapa bilmədi. Nə etsin, yenə hiyləgərlik etməyə qərar verdi. Elə bu vaxt gördü ki, bir adam dəniz tərəfdən xizək ilə balıq gətirir. Tez hiyləgərcə ağzını köpükləndirdi və yolun ortasında uzanıb özünü ölülüyə vurdu. Balıq gətirən adam onu …

Qədim zamanlarda bir qoca və bir qarı yaşardı. Qoca tetra quşları üçün tələ qurardı. Bu minvalla da qoca və qarı yaşayırdılar. Günlərin bir günü qoca tələləri yoxlamağa getdi. Yolda bir qarğa yumurtası gördü, onu götürüb cibinə qoydu.

Q ədim zamanlarda qоcа bir kişi vardı. O öz оğlаnlаrı ilә birlikdə yаşаyırdı. Bu qоcаnın ölüm vах gәlib çаtır. Оğlаnlаrının ikisini dәyаnınа çаğırıb dеyir: – Әziz bаlаlаrım, vаr-dövlәtimi sizә qоyub gеdirәm. Аncаq siz bu dövlәtlә vаrlаnmаyаcаqsınız.

Biri varmış, biri yoxmuş, bir kasıb kəndli varmış. Onun bir parça torpağı varmış. Gecə-gündüz dinclik bilmədən kəndli bu torpaqda çalışarmış. Günlərin bir günü, bahar gələndə kəndli torpağı şumlamağa başladı. Baxıb gördü göydə ağ leylək uçur.