Çox qədim zamanlarda yer kürəsində yalnız çirkli adamlar yaşıyırdı. Yəgin günlərdə onda qara idi.
Niyə? Çünki heç kim çimmirdi, əl-üzünü yumurdu, hamı pinti günündə gəzirdi, sabunda o vaxt yox idi. Sabun birinci dəfə olanda və insanlar sabunla yuyunannan sonra, onlar təmiz və gözəl görünməyə başladılar, onların saçları parıldadı, gözləri işıqlandı.
Amma əvvələr sabun gözləri yandırırdı və acı idi, səhərlər analar uşaqlarının əl-üzünü yuyanda, onlar ağlayıb və qışqırırdılar.
Onda nəhayət ki hələ sabun düzəlddilər ki, o çox ətirli, incə, gözləri yandırmayan idi. Uşaqlar çox sevindi.
Bundan sonra hamı rahat sabunnan yuyunurdu.
İnsanlar təmiz olsada, onların paltarları yenədə çirkli qalırdı. Və bir gün bir qadın çirkli paltarları sabunnan yudu. Və möcüzə baş verdi, insanlar gördü ki sabunlu sudan, gözəl və iri köpüklər üfürmək olar.
Sabun olan günnən – hamı təmiz və səliqəli oldu.
Amma hələdə bəzi uşaqlara rast gəlmey olur, onlar yuyunmaq istəmillər, onların saçları cirkli olur, qulaglarında və dırnaqların altında çirk olur!