Möcüzəli çiyələklər nağılı.

Bir günəşli çəmənlikdə çox mehriban dostlar yaşayırdı: Çəyirtkə, Qarışqa və Kirpi. Onların yaşadığı çəmənlik yaşıl və işıqlı idi, ətrafında isə sirli və möcüzəli meşə uzanırdı. Çəmənliyin yaxınlığında, günəşli yamacda, şirin çiyələk qırmızı-qırmızı görünürdü.

Bir səhər, günəş təzəcə meşənin üzərinə doğarkən, Çəyirtkə dostlarının yanına tullandı.

– Mənim bir fikrim var! – deyə sevinclə elan etdi. – Gəlin çəmənlikdə piknik təşkil edək və çiyələk yığaq!

Qarışqa şənliklə onun ətrafında qacmaqa başladı:
– Əla fikir! Mən elə bir yer tanıyıram ki, orada çiyələklər ən yetişmiş haldadır.

Kirpi, həmişə şən plana hazır olan, razılıqla mırıldadı və dedi:
– Onda mən özüm ilə səbət götürürəm. Mənim səbətim o qədər böyükdür ki, hamıya çatar!

Dostlar yola çıxdılar. Günəş arxalarından saçırdı, otlar öz dillərində pıçıldayırdı, kəpənəklər ətrafda uçuşurdu. Çəmənliyin kənarında dostlar qırmızı, şirin və ətirli çiyələklərlə dolu bir çəmən tapdılar – elə bil təbiət öz nemətlərini onlara təqdim edirdi.

Çəyirtkə bir koldan digərinə atlanır, kiçik yarpaqdan düzəltdiyi səbətini çiyələklə doldururdu. Qarışqa çevik şəkildə yüksək kolların üstünə uçurdu, Çəyirtkənin çata bilmədiyi yerlərə çatırdı. Kirpi isə ehtiyatla böyük səbətinə çiyələkləri yığır, heç birini əldən buraxmamağa çalışırdı.

Səbət dolduqdan sonra dostlar yumşaq otların üzərinə oturdular. Çəyirtkə öz skripkasında çalmağa başladı, Qarışqa rəqs edirdi, Kirpi isə ayaqları ilə ritm vururdu.

– Yay nə qədər gözəldir, – deyə Qarışqa günəşə baxaraq dedi.
– Və çiyələklə dolu ziyafətlərimiz nə qədər dadlıdır! – deyə Kirpi əlavə etdi, dostlarını qonaq edərək.

Piknik başa çatdı, amma o gün dostlar başa düşdülər ki, ən vacibi yalnız dadlı çiyələklər və parlaq günəş deyil, həm də yayınızı möcüzəli edən dostluqdur.

Və o vaxtdan bəri hər yay onlar mütləq bir yerə toplaşırdılar – yenidən xoşbəxtlik və çiyələk dadını hiss etmək üçün.

Gecən xeyirə, balaca dinləyici.