“Külək” şeiri

Yenə bağça, bağ ilə

Külək əlbəyaxadı.

Çinarın əyni qalın,

Söyüdünkü yuxadı.

Yarpaqlar göy çuxadı.

Kiminin əyni qalın

Kimininki yuxadı.

Külək əsdi, bağçanı

Kökündən silkələdi.

Yarpaqlar da durmadı,

Küləyi şillələdi.

Külək coşdu, onların

Başına kül ələdi.

Sarsıtdı bağça-bağı

Küləyin bu dalğası.

Əyildi, məğlub oldu

Ağacların lovğası.

Axşamacan uzandı

Onların bu qovğası.

Sonra yağış başladı.

Külək kəsdi səsini.

Dayandı həmin saat

Yarpaqların əsimi.

Yayıldı bağça-bağa

Bir ilk bahar nəsimi.

[/padding]

Zahir Xəlil

Bir cavab yazın

Sizin e-poçt ünvanınız dərc edilməyəcəkdir. Gərəkli sahələr * ilə işarələnmişdir