Dovşan və Qarğa

Biri var idi, biri yox idi, balaca bir meşədə bir Dovşan var idi.

Bu Dovşan çox təmizkar idi.

Hər gün evinin ətrafını süpürüb-təmizləyir, yuyub-silirdi.

Ancaq onun təmizkarlığı Qarğanın xoşuna gəl­mirdi.

Harada zibil görürdü, gətirib atırdı Dovşanın yuvasının qaba­ğına.

Dov­şan Qar­ğa­dan nə qədər xahiş edirdi ki, bu pis əməlindən əl çəksin, ancaq Qarğa onun sözlərinə mə­həl qoy­mur­du.

Bir gün Dovşan evində oturub kələm mürəbbəsi ilə çay içirdi.

Birdən Qarğanın həyəcanlı qarıltısını eşitdi. Tez yuvasından çıxıb kömə­yə qaçdı.

Çatanda gördü ki, Tülkü Qarğanı ayağından asıb yun çubuğu ilə çırpır və deyir:

– Mən sənə göstərərəm, yeri zibilləməyin axırı necə olur?!

Qarğanın döyülməkdən tükləri dərisindən qo­pub ət­rafa səpələnirdi, yalvarmaqdan səsi xırıl­dayır, ağ­zın­dan köpük gəlirdi.

Tül­kü­nün isə ürə­yi soyu­mur­du.

Dovşan bir kolun dalında gizləndi. Tülkü yorulub dincəlmək üçün yuvasına girəndə tez qaçıb Qarğanı azad etdi.

Qarğa sınıq-salxaq qanadı ilə birtəhər uçub aradan çıxdı.

Qarğa yaraları sağalanda uçub Dov­şanın yanına gəldi, pis əməllərinə görə üzr istədi və bir də ətrafı zibilləməyəcəyinə söz verdi.

Dovşan da onu bağışladı.

Müəllif: Vüqar Haqverdiyev
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

Bir cavab yazın

Sizin e-poçt ünvanınız dərc edilməyəcəkdir. Gərəkli sahələr * ilə işarələnmişdir