“Çinar” şeiri

Çinar insan kimidi,

Beş barmaqdı yarpağı…

Kökü dərinə gedir,

Möhkəm tutur torpağı.

Çinara bax, uzaqdan

Xatırladır düz fili.

Amma o kölgəsində

Sərinlədər yüz fili.

Min ildən çox yaşayır

Deyirlər bu çinarlar.

Onların sinəsində

Əsrlərin sirri var.

Analar oğullara

Çinar boylum deyirlər.

Çinarla fərəhlənib

Oğulla öyünürlər.

Mənim yurdumdan başqa

Söylə görüm harda var?

Çinar kimi oğullar,

Oğul kimi çinarlar.