Nağıllar

Biri vardı, biri yoxdu, bir dəyirmançı vardı. Bunun üç oğlu vardı. Dəyirmançı öləndə, var-yoxunu – dəyirmanı, eşşəyini, bir də pişiyini oğlanlarına qoyub getdi. Qardaşlar atalarından qalan mirası о saat bölüşdürdülər. Böyük qardaş dəyirmanı götürdü, ortancıl qardaş eşşəyi. Kiçik qardaşa pişik çatdı. Kiçik qardaşın qanı yaman qaraldı. Axı ona düşən miras …

Bapbalaca damla buludların arasından yerə boylandı: – Ay aman, bu nə gözəllikdir?! – Bu gözəlliyi də sənin kimi damlalar yaradıblar! – Bulud gülümsündü. – Siz olmasaydınız, hər yan qupquru quruyar, Yer üzündə bir canlı belə qalmazdı. – Bəs okeanlar, dənizlər, çaylar, göllər? – Onlar da damlalardan ibarətdir, balaca! Bəs eşitməmisən …

Biri var idi, biri yox idi. Bir meşədə bir dovşan var idi. Bir gün dovşan meşədə gəzəndə bir oğlana rast gəldi. Həmin oğlan dovşanı əlinə götürüb deyir: – Bu nə qəşəng dovşandır… – Ay oğlan, olar məni buraxasan? Oğlan qorxub dovşanı buraxır. Dovşan dedi: – Ay oğlan, məndən qorxma. Mən …

Biri var idi, biri yox idi, keçmiş zamanlarda bir padşah var idi. Bu padşahın üç oğlu var idi. Çarx hərləndi, günlərin birində əcəl padşahı haqladı. О can verən zaman oğlanlarının üçünü də çağırıb dedi: – Oğlanlarım, mənim sizə iki vəsiyyətim var. Bu vəsiyyətlərə əməl etməsəniz, başınız çox bəlalar çəkəcək. Vəsiyyətimin …

Biri varimış, biri yoximiş. üç qaya varimış. Biri böyük, o biri balaca, üçüncüsü isə lap balaca. Qayalar dostluq edirdi. Gündüzlər günəş şüaları altında qol-qanad açır, gecələr isə soyuqdan büzüşürdülər. Bir gün “böyük qaya”nın sinəsi çatladı. Xırda daşlar ovulub, yerə töküldü. Sən demə bulud göydən hər şeyi görürmüş. O, qayanın çatlamış …

Biri var idi, biri yox idi, bir qurd var idi. Bu qurd mahalda qoyun, keçi qoymurdu, yeyirdi. Amma yenə də ac idi. Günlərin bir günü şirlə pələng yol ilə gedirdilər. Az getdilər, çox dayandılar, az dayandılar, qurdun qazmasına çıxdılar. Qapıdan içəri girəndə gördülər ki, qurd böyrü üstə yatıbdı. Pələng ondan …

Bir gün qаrışqа əyilib dəryаdаn su içirdi. Birdən sürüşüb dəryаyа düşdü. Az qаlmışdı кi, bоğulsun. Göyərçin bunu gördü. O, qаrışqаnı ölümdən qurtаrmаğа çаlışdı. Fiкirləşdi, аğzınа bir çöp аlıb göyə qаlхdı.

Heyvanlar әlüstü şeylәri yığışdırıb yola düşdülәr. Evdә ancaq dovşanlar, adadovşanları, kirpilәr, bir dә yarasalar qaldılar. Heyvanlar dәniz kәnarına gәldikdә gözәl bir gәmi gördülәr. Dәnizçi Robinzon buradaca tәpәcikdә dayanmışdı.

Lеyli аtаsı ilә bütün günü bаğdа qаldı. Аtа işlәdi, qız isә mаrаqlı bir nаğılа qulаq аsdı. Günәş dоğmuş, tоrpаq isinir, оt cücәrir, tәbiәt bәzәnirdi. Birdәn nаrın yаğış yаğmаğа bаşlаdı. Bаlаcа аrхlаrdаn ахаn suyun şırıltısı еşidildi: —Sәrinәm, tәzәyәm, Torpаğа bәzәyәm!