Meşədə xoş bir səhər idi…
Uzaq bir yaşıllıq meşəsində üç kiçik bal ayısı yaşayırdı — Cavid, Ramin və bacıları Ləman. Onlar çox mehriban idilər və hər şeyi birlikdə edirdilər. Ən çox sevdikləri şey isə… bal idi!
Bir gün səhər meşəyə bal arısı Bənövşə gəldi. O, sürətlə uça-uça bal ayılarına dedi:
— Zzzz! Uşaqlar, bu gün böyük Bal Yarmarkası var! Gəlin, orada ləzzətli bal növləri, pryaniklər və sürpriz hədiyyələr var!
Bal ayıları sevincdən hoppanıb dedilər:
— Yuppi! Biz yarmarkaya gedirik!
Onlar kiçik çantalarını götürdülər və mehriban tısbağa Bibi Tutinin çəkdiyi arabaya minib yola çıxdılar.
Yarmarkada möhtəşəm ab-hava var idi!
Bal qoxusu havanı bürümüşdü. Hər yerdə gülən uşaqlar, oynayan heyvanlar və zümzümə edən arılar vardı.
Cavid ağ akasiya balını dadıb dedi:
— Bu bal sanki günəş işığı kimi yumşaqdır!
Ramin isə qara qarabaşaq balını sevdiyini dedi:
— Bir az acımtıl, amma çox dadlı!
Ləman gülümsəyərək dedi:
— Mən isə çiçək balını sevirəm — ətri nağıl kimidir!
Onlar həm özləri, həm də ana, ata və nənələri üçün bal aldılar.
Sürpriz tapşırıq
Yarmarkada bir oyun başladı:
“Qızıl arını tap!”
Kim onu tapsa, böyük bir bal qabı və yumşaq ayı oyuncaq qazanacaqdı! Uşaqlar başladılar axtarmağa.
Cavid köhnə pətəyə baxdı. Ramin kolun altına baxdı. Ləman isə skamyaların yanına getdi.
Birdən Cavid sevinc içində qışqırdı:
— Tapdım! Qızıl arı burada imiş!
Onlar böyük hədiyyə qazandılar və hamı onları alqışladı!
Evə şirin qayıdış
Gün batanda bal ayıları arabaya oturub evlərinə yollandılar. Arabada bal qabları, pryaniklər, şəkilli stikerlər və bir pətək geyimli ayıcıq vardı.
— Bu gün unudulmaz idi! — dedi Cavid.
— Ən şirin gün! — deyə Ramin əlavə etdi.
— Mən sabah da gəlmək istəyirəm! — gülümsədi Ləman.
Arabaları yavaş-yavaş meşəyə doğru yol aldı. Göy üzü isə bal kimi yuxularla dolu idi…