Şeirlər

Özüm kimi körpədir Mənim Məstan pişiyim. Yedirdirəm doyunca Həm çəkirəm keşiyin. Beli ala-buladır, Sinəsi ağ qar kimi. Gəzir həyət-bacanı Mənimlə səyyar kimi. Hər nə desəm, anlayır, Gəl deyəndə tez gəlir. Harda yumşaq yer görsə, Xumarlanır, dincəlir. Çox sevir o özünü – Təmizləyir, yalayır. Ətrafımda fırlanıb Quyruğunu bulayır. Solmaz Şirin

Bu qız sevir təzəcə Açılan hər çiçəyi. Çiçəklər də çox sevir Bu alyanaq göyçəyi. Bir də gördün başında Çiçəkləri saç etdi. Yumruladı, bəzədi, Bir rəngbərəng tac etdi. Qızıl söyüdlər kimi Böyüdü, cilvələndi. Çiçəkli saçlarından Ətrafa nur ələndi. Musiqi çalınanda Süzdü kəpənək kimi. O məktəbə yollandı Bir dəstə çiçək kimi. Məktəbin …

Yenə bağça, bağ ilə Külək əlbəyaxadı. Çinarın əyni qalın, Söyüdünkü yuxadı. Yarpaqlar göy çuxadı. Kiminin əyni qalın Kimininki yuxadı. Külək əsdi, bağçanı Kökündən silkələdi. Yarpaqlar da durmadı, Küləyi şillələdi. Külək coşdu, onların Başına kül ələdi. Sarsıtdı bağça-bağı Küləyin bu dalğası. Əyildi, məğlub oldu Ağacların lovğası. Axşamacan uzandı Onların bu qovğası. …

Çinar insan kimidi, Beş barmaqdı yarpağı… Kökü dərinə gedir, Möhkəm tutur torpağı. Çinara bax, uzaqdan Xatırladır düz fili. Amma o kölgəsində Sərinlədər yüz fili. Min ildən çox yaşayır Deyirlər bu çinarlar. Onların sinəsində Əsrlərin sirri var. Analar oğullara Çinar boylum deyirlər. Çinarla fərəhlənib Oğulla öyünürlər. Mənim yurdumdan başqa Söylə görüm …