– Yox! Yox və yox! – dedi dovşan anama. “Yayın bir yerə qaçmasını istəmirəm. Qoy bizimlə qalsın. Yay isti, yaşıl ot, günəşli bir gün və əlbəttə ki, dostlarımla oyunlarımdır. Soyuq düşsə və yağış yağsa, nə edim?
“Digər dovşanlarla birlikdə Meşəçilik Məktəbinə gedəcəksiniz. Bilikli və ağıllı, məlumatlı bir dovşan olacaqsan.
Dovşan məktəb haqqında sonra düşünməyini qərar verib və Yayın getməməsi üçün nə edilə biləcəyini düşünürdü.
Böyük quşların sürülərdə necə birləşdiyini və cənuba uçmağa hazırlaşdığını görən dovşan tam hündürlüyünə qədər uzandı və yüksək səslə qışqırdı ki, yay gecikəcək və isti torpaqlara uçmamaqa tələsməyin.
Ancaq quşlar heyrətamiz dovşanın fikrini dinləməyi belə düşünmürdülər, onlar balaca dovşanla sağollaşdılar və bahar gələndə mütləq qayıdacaqlarını ucadan qışqırdılar.
Kiçik dovşan Mişmiş başını aşağı saldı və birdən köhnə bir kötük boyunca sürünən və qışa qədər yata biləcəyi bir yer seçən boz rəngli bir böcəyi gördü.
– Hey, Yay hələ də bizimlə olacaq, gizlənməyə tələsmə.
– Yay gedir və Payız artıq qapının ağzındadır, – bozumtul böcək dedi. – Hər şeyin öz vaxtı var. Bütün böcəkləri artıq isti sığınacaq axtarır. Əks təqdirdə, sadəcə donacaqlar.
– Heç kim Yayın qalacağına inanmır, – dovşan Mişmiş düşündü, – nə ana, nə quş, nə də boz rəngli bir böcək. Doğru deyilmi?
Ertəsi gün dovşan Meşə Məktəbinin harada olduğunu görməyə getdi. Səhər anası onu necə tapacağını izah etdi. Mişmiş məktəbi bəyəndi. Gözəl, işıqlı, rəngarəng şarlarnan bəzədilmişdi.
– Burada oxumaq istəyirəm, – dovşan fikirləşdi. Ancaq Yay düşüncəsi onu tərk etmədi.
Geri dönərkən qızıl paltarda və eyni rəngli krujevalı çəkmələrdə Mişmiş Payız ilə rastlaşdı. Hardansa Payız bilirdi ki, Mişmişk Yayı buraxmaq istəmir. Yəqin ki, Payız çox bilmişdi!
“Narahat olma, balaca dovşan” dedi Payız. – Soyuqda sənə yeni, isti bir xəz palto verəcəyəm. Bu vaxt çox rəngli bir yarpaq xalçası üzərində qaçın və ən əsası ağıllı olmaq üçün yaxşı oxuyun. Və ağıl istədiyinizə nail olmaq üçündür. Yay isə vaxtında gələcək. Bu barədə narahat olma!