Bir gün Bahadur öz dostları ilə danışıb gərara gəlir ki, tətil vahtı bir gün ayırıb məktəblərinin yanındaki sərgiyə gedib, orada öz əl işlərini nümayiş edəcəklər.
Bunnan ötrü dostlar bir neçə rəsm şəkil çəkdilər və öz əlləri ilə gəşənq oyuncaqlar xazırladılar. Təyin olan gündə onlar yığışıb getdilər sərgiyə.
Məktəbə çataçatda, dostlar gördülər ki, bir garı nənə yolu keçə bilmir, çünki eynəyini evdə yaddan çıxarıb və yolu görmirdi. Bahadur tez öz çantasını dostu Əliyə verib, dedi ki, – Mən nənəyə komək edim, gayıdıram!
Bahadur nənənin əlinnən tutub dedi: “Nənə, məndən möhkəm tut, kömək edim!”
Yolu keçəndə, Bahadur marağlandı niyə, nənənin nəvələri ona kömək edmirlər?
Nənə dedi ki, onun nəvələri yohdur, o tənhadı, və indi uşağ evinə gedir ki, orda olan uşağlara evdə bişirdiyi şirinliklərdən aparib gonaq etsin.
Bahadur dostlarının yanına gayıdarkan onlara dedi ki: “Gəlin bizdə əlimizdə olan rəsmləri və oyuncaqları aparaq uşağ evinə!” Dostlar razılaşdılar və əl-ələ tutub getdilər.
Uşağ evində Bahadur dostları ilə şeyir dedilər, mahnı oxuyub, rəgs edib, balaca uşağlar üçün əsl yeni il şənliyi keçirtdilər.
Ahşam üstü, evə gələnnən sonra, Bahadur valideyinlərinə söylədi ki, o çox yaxşı gün keçirib, və dostları ilə bundan sonra tez-tez uşağ evinə gonaq gedəcəylər.